Kva skjer med bokhandlane?

Det er ikkje så tungvindt for meg å stikke innom ein bokhandel på veg heim frå Blindern. Det som er tungvindt er å stikke innom ein bokhandel der eg får tak i bøker.

For tre veker sidan var eg innom Notabene på Linderudsenteret på veg heim for å få tak i Simon Strangers "mnem", som eg har skrive om under. Det var fredag og eg hadde lyst til å lese denne boka. Eg går inn i "bokhandelen" som er full av album, klistremerker, termosar, matbokser og spel. Dei har ikkje boka. Eg spør om dei kan sjekke om dei har boka på eit anna senter med same kjeden, men der har dei ho heller ikkje.

I dag var innom Bokklubbutikken i Nydalen og Storo Senter for å få tak i S-trilogien til Stig Sæterbakken. Med same resultat. Bokklubbutikken har bare årets bøker, fordi dei ikkje har plass til alt i butikken sin, seier dama i kassa. Eg ser meg rundt og ser lysestakar, termosar, turutstyr, vesker og sekkar, sofaputer, dukar, allværsjakkar.... Men bøker som er eit og to år gamle, dei har dei ikkje plass til. Notabene på Storo Senter hadde akkurat like godt utval i alt mogleg anna enn bøker som butikken deira på Linderud. I gamle dagar kunne ein kjøpe bøker i bokhandelen på Blindern, men nå har dei bytta ut halvparten av skjønnlitteraturen sin med treningstøy og notatbøker. Kva er det eigentleg som skjer med bokhandlarane? Kvifor har dei bytta ut bøkene sine med så mykje anna?

Det tar mykje lenger tid å reise ned til byen for å handle enn å stikke innom ein plass med parkeringsplass på vegen heim. Men det har tydelegevis inga hensikt. Det er stort sett Notabenebutikkar på sentera, og dei har generelt sett ikkje bøker. Ein må ta turen til Tanum på Carl Johan eller Norli i Universitetsgata for å få tak i bøker som ikkje står på Dagbladet si topp ti liste. Dette er jo litt synd, for dei av oss som er interesserte i andre bøker enn dei som står på Dagbladlista. Og ein kan jo spørre seg sjølv om ikkje dette har ein sjølvforsterkande effekt for dei bøkene som allereide står på denne bestselgjarlista. Dei som bare stikker innom ein bokhandel på eit senter, utan å leite etter noko spesifikt, vil jo nødvendigvis ikkje finne andre bøker enn dei som er utropt til bestselgjarar. Dermed vil bestselgjarane selgje endå meir. Det er ikkje det at det er noko gale med bestselgjarane og ti-på-topp-bøkene. Men det er litt frustrerande å ikkje få tak i noko anna. Som den dagen eg var ute og leita etter Jon Fosses Andvake, for eit års tid sidan. Jon Fosse er eit stort internasjonalt namn, som mange nordmenn ikkje har høyrt om eingong. Eg skulle ha tak i den siste boka hans, og på veg til Norli i Universtitetsgata var eg innom seks bokhandlarar. Felles for dei seks butikkane eg var i, var at ingen av dei hadde høyrt om at Jon Fosse hadde gitt ut ei ny bok, og at betjeninga i alle butikkane hadde på seg t-skjorter der det stod "Ligge i grønne enger".

Det er greit at forlaga samarbeidar med bokhandlarane om å selgje bestemte bøker gjennom store kampanjer.
Det er greit at Dagbladet kårer dei ti beste bøkene forrige veke, og at desse blir stillt ut på eigne stativ i bokhandlane.
Det er greit at einskilde forfattarar selgjer meir enn andre, og at desse også får betre plass i butikkane.

Men det er ikkje greit at det ikkje går an å få tak i bøker av forfattarar som ikkje allereide er utnemnt til bestselgjarar.
Det er heller ikkje greit at bokhandlarar beklagar seg fordi dei har for lite plass til bøker - når resten av butikken er ein kombinasjon av sportsbutikk og interiørbutikk.

Kva har skjedd med bokhandlane?