Ei stille tid på bloggen

Det har vore ei rolig tid, her på boklesebloggen. Som menneske er ein avhengig av å ha ein kropp som fungerer. Når ein liten kroppsdel, som ein vanlegvis ikkje tenker over at ein har, sluttar å fungere som han skal, får det store konsekvenser. Ein sluttar å virke som normalt, både i arbeidsliv og på fritida. Ein treng hjelp til å gjere enkle ting, som ein ikkje tenker over at ein gjer til vanleg. Og når det å ta på seg sokkar er ein kjempejobb, blir det å formulere ned tankar om ei bok som er lesen, som jo vanlegvis er ein morsom fritidssyssel, nesten uoverkommeleg.

Heldigvis er det slik at desse kroppane våre gjerne fiksar seg sjølv igjen, når dei blir stelt riktig. Og heldigvis er det slik at når ein bur i Norge, og betaler skatten sin, har ein god tilgang på flinke fagfolk som kan hjelpe til med å finne ut kva som er riktig stell. Og då er det godt å kjenne at saman med evna til å klare seg sjølv, kjem også skrivelysta tilbake. Og evna til å klare seg sjølv er god å ha, bare den. Det er som om eg gløymer å verdsette ho, i kvardagen.