Siri Hustvedt - Det jeg elsket

Det jeg elsket
What I loved - 2003
Oversatt av Bodil Engen
Aschehoug 2007
410 sider



Eg har lese veldig mykje om Siri Hustvedt, men det er først nå eg har fått tid til å lese noko av henne. Og Det jeg elsket var ei veldig god bok som ga meirsmak. Eg gleder meg til å lese meir av Hustvedt.

Den aldrande, nesten blinde kunstprofessoren Leo Hertzberg fortel historia om sitt vaksne liv gjennom Det jeg elsket. Forteljinga om Leo Hertzberg, hans familie og nabofamilien Weschler er ei godt fortald historie med god framdrift. Forteljinga har både sterke og rørande sider, samtidig som det er ei spennande historie med god framdrift. Hovudpersonen er kunstprofessor og hans beste venn er kunstnar. Forteljinga utspeler seg i kunstmiljøet i New York og romanen drøftar kva slags rolle kunsten spelar for dei ulike karakterane, på ein veldig fin måte. Eg har lese fleire romanar kor biletkunst står sentralt, der referansene til kunsten blir tilgjort og prangande. Derfor er eg imponert over måten Siri Hustvedt lar denne drøftinga av kunsten speler ei så stor rolle som ho gjer, på ein så naturleg måte.

Eg klarer ikkje la vere å synest at det er interessant å lese ein roman av ei kvinne som har ein mannleg hovudperson. Dette fungerer godt, og eg er litt overraska over kor i kor lita grad eg faktisk tenkte over dette med kjønn og kjønnsperspektiv i lesinga. Det jeg elsket er ei fin forteljing om vennskap, kjærleik, sorg og tillit mellom mennesker. Samtidig er det ein stor roman som tematiserer filosofiske spørsmål om kunst, kropp og dei vanskelege mellommenneskelege relasjonane. Romanen er velkomponert og ei god lesaroppleving.