Av de 100 mestselgende bøkene i 2009, sto utenlandske forfattere for 53 titler. Dette er over dobbelt så mye som norske forfattere selv klarer. Av de 22 som kom på listene, er hele åtte krimbøker av Jo Nesbø.Einar Ibenholt i Gyldendal er bekymra over utviklinga og skuldar på kommersialiseringa av bokbransjen og bransjeavtalen frå 2005 (Julie i bokmerker.org har skrive ei veldig god innføring i kva bransjeavtalen er her og her).
Eg har eit inntrykk av at forlaga liker å skulde på liberaliseringa av bransjeavtalen, når salstala går nedover. Det er to punkt, særleg som blir trekke fram i fleire samanhengar, når bransjeavtalen blir diskutert. Det eine er at bokhandlarane ikkje lenger har plikt til å føre alle bøkene som kjem ut. Det andre er maksrabatt-ordninga, kor det ikkje er lov å selgje bøker med meir enn 12,5% rabatt ut året boka blir utgitt og i 12 månadar til. I gamle dagar kunne altså bokhandlarane ta inn eit variert utval av breid og smal litteratur, mens etter 2005 må dei vite at dei har lagerplass til det dei ikkje får solgt, fram til mammutsalget om litt over eit år. Dette går ut over tilgangen på smalare litteratur i butikkane. Det er tryggast for dei, å ta inn dei bøkene som er spådde å bli bestselgjarar på førehand. Det er klart at kommersialiseringa pregar utvalet i butikkane. Og dette kan sjå ut til å prege salstala også.
Likevel kjennest det av og til som om forlaga som kritiserer bransjeavtalen, undervurderer oss som lesarar og bokkjøparar. Dei trur ikkje at vi er i stand til å skaffe oss oversikt over bokmarknaden på eiga hand, og gjere eigne vurderingar. Eg trur at vi lesarar er i ferd med å bli mindre avhengige av utvalet i dei fysiske bokhandlarane. Ved hjelp av internettet kan vi gå rett til forlaga og bestille bøker vi har lese om i aviser og magasiner. Gjennom dei utallege bokbloggane og bokforaa er vi heller ikkje avhengige av at marknadsføringsavdelinga i forlaga skal fortelje oss om nye opplag. Det har åpna seg ein stor, virituell arena for samtale om bøker, som lar oss lesarar - og kjøparar - bli kjende med forfattarar og titlar som har blitt nedprioriterte frå forlaga og marknadsføringsavdelingane si side. Tilgangen på omtaler av bøker har auka i tida etter 2005.
Dette fører meg vidare til Øivind Arneberg sin kommentar til dårlege salstal for norsk skjønnlitteratur:
Å rope varsko for norsk skjønnlitteratur, skjønner jeg ikke hvorfor man vil. Det produseres jo enormt. Det kommer for mange ubetydelige bøker som tar plassen til mye av den seriøse norske skjønnlitteraturen.Han peikar på ein sentral faktor, som det ikkje alltid er like stuereint å diskutere, nemleg kvaliteten på litteraturen som blir produsert. For er det verkeleg slik at alt som blir produsert er like godt, bare fordi det er norsk?
Eg trur ikkje på nokon samanheng mellom salstal og kvalitet. Eg trur ikkje at høge salstal nødvendigvis gjenspeglar stor litteratur. Like lite trur eg at låge salstal gjenspeglar bortgøymde og bortgløymde perler. Dei kan gjere det, men det er ikkje eit konsekvent årsaksforhald. Og det er langt frå sikkert at alle dei norske bøkene som blir gitt ut, er verdt å lese, til tross for at dei blir produsert i små opplag.
Då eg las i Aftenposten, tenkte eg at eg les jo mykje norsk litteratur. Eg trur i alle fall eg gjer det. Men gjer eg eigentleg det? Eg bladde gjennom bloggen min og fann ut at eg har lese fleire amerikanske bøker enn norske, det siste året. Eg les mykje om norske bøker i ulike samanhenger. Og sjølv om eg ikkje alltid har tid til å lese alt eg vil lese, forstår eg også på omtaler frå andre at det er langt ifrå alt som er verdt å lese. I alle fall ikkje bare fordi det er norsk.
Forfattaren sin nasjonalitet er ein faktor som kjem langt ned på lista, når eg skal vurdere om eg skal lese ei bok eller ikkje. Og då heller fordi eg vil lese noko frå andre kulturar, enn frå min eigen. Språk, stil, form, forteljarteknikk og handling er punkter eg heller vurderer, når eg les bokomtaler og utdrag, før eg avgjer om eg skal kjøpe boka eller ikkje. Og er eigentleg det så urovekkande?
16 comments:
Hei!
Etter å ha sett at du har endret mal med Blogger Templates, har jeg begynt å tulle med dette, men skjønner ingenting. Kan jeg spørre deg hvordan du i det hele tatt skriver innlegg i denne nyemalen? Jeg finner ingen knapp for det::?
Eg har også brukt litt tid på å rote, og har ikkje heilt funne utav alt endå. Min påloggingsbar har også forsvunne. Så etter tips frå venninna mi bak bloggen Blomsterpiken (http://blomsterpiken.blogspot.com) har eg bare logga meg inn via blogger.com - det fungerer i alle fall, sjølv om det er litt tungvindt.
Takk for raskt svar. Alle har sånne tøffe maler, så jeg måtte bare;) Ok, men da får jeg logge inn der. Alt for et tøffere design:) Nå endret jeg til en annen mal, og da fikk jeg i det minste tilgang til det på sidelinjen.
Eg ser den - eg måtte bare eg også. Men eg merkar at det er ein del småting som ikkje er heilt på plass endå.
Den nye malen din såg eg også på. Veldig fin!
Tusen takk:) Eg likte din også kjempegodt. Det var utruleg mykje å velje mellom, så eg kjem vel til å bytte jamnleg. Det var kjekt med noko litt annleis.
Angåande kommentaren din (eg veit den var meint mest til Silje, men eg svarar på mine vegne sidan eg var innom same temaet): Eg er sjølvsagt heilt einig med deg. Klart at ein må få meine at ei bok "alle" likar er dårleg, utan å bli skylda for å vere betrevitar el. Sjølv tenkte eg mest på dei som forkastar dei utan å ha lese verka. Eg kjenner mange som nektar å vedkjenne seg alt ifrå Anne B. Ragde til Margit Sandemo utan å ha lese noko av dei.
Når det er sagt, er eg glad for å ha lese "Isfolket" lenge før eg sjølv tok nordisk, fordi eg kjenner med meg sjølv at eg har litt meir krav til litteraturen no. Det spørs om eg hadde lese bøkene like ope no som då. Så altså er eg nok litt fordømmande sjølv.. Trur eg.
Det er eg einig i - ein bør ha lese ei bok før ein forkastar ho. Viss ikkje er ein fordomsfull. Men om ein har ein god grunn for å ikkje like ei bok (som eg meiner eg har når eg seier at Berlinerpoplene er betre som tv-serie enn som roman, på grunn av at karakterskildringane som er for platte i romanen blir utfylde gjennom skodespelarane si tolkning), så er det lov å ikkje like bestselgjarar.
Siden jeg er litt glad i tall :-)
Sånn grovt og tatt ut ifra løse lufta:
Det finnes 100 norske forfattere og det finnes 1 million utenlandske.
Vil det ikke være veldig navlebeskuende å lese mest norske forfattere?
Er det ikke bedre å åpne sansene for andre kulturer?
Men så kommer slike ting som sjanger også - utenlandsk krim og norsk krim er del egentlig samme greia?
På en annen side synes jeg ofte at norske forfattere skriver for hverandre og en viss litterær krets. Det blir litt sært for meg som vanlig dødelig :-)
Det er mykje viktig du kjem inn på i innlegget ditt Bai, altfor mykje til å kommentere rundt midnatt, derfor berre nokre stikkord frå mitt perspektiv - iallfall i denne omgang : -bøker frå andre kulturar er viktige fordi dei kan gi betre innsyn i andre delar av verda, men derfor er og bøker frå vår eigen kultur viktig, for å gi betre innsyn i det samfunnet som trass alt er vår ståstad.
For mange er kultur lik underhaldning, og marknaden rår, forlaga er meir børs og mindre katedral for kvart år. Innkjøpsordninga fører til mange likegyldige bøker, men utan denne kunne vi risikere at alt smalt forsvann i ein så liten marknad.
Eg er så gjerne fordomsfull om eg med det kan få lese det eg vil, mao eg vil ikkje bruke mi knappe tid på det som ikkje gir meg noko, og eg er røynd nok som lesar til å sjå det før eg har lese heile boka (dette utsegnet skulle vel kvalifisere til merkelappen 'arrogant'og?!)
Noko heilt anna: Så aktiv som du er på bloggarfronten no vil eg tru du er ferdig med det som stressa deg ei stund - og ein kan sikkert gratulere, men med kva - meir presist? (Eg gir meg ikkje!)
Det kan jo rett og slett hende at dei norske forlaga og bokhandlarane ikkje heilt har tatt inn over seg at med netthandelen er dei ein del av ein større marknad enn før.
Og dette du poengterer med at norske forfattarar skriv for ei lita gruppe og kvarandre er også interessant. Det er eit inntrykk eg deler til eit visst punkt. For det er mange "flinkis-skribentar" som konkurrerer om å vere mest spennande og som til tider blir eksperimentelle til det uforståelege. Og desse får stor plass frå forlaga si side. Samtidig treng vi desse eksperimentelle tekstane, dei er med på å skape mangfald, i dei tilfella kor dei blir gode nok til at dei er verdt å lese.
Svaret over var til Ugla.
Eg er av dei som meinar at det er lov å prioritere bort forfattarar ein ikkje har trua på, utan å bli kalla arrogant åndssnobb. Men eg meiner at for å unngå merkelappen arrogant og fordomsfull, bør ein kunne begrunne korfor ein ikkje liker visse bøker. Men eg prioriterer bort ganske mykje av det som står utstilt i store stablar i bokhandlarane, sjølv også.
Ferdig med det som stressar meg? Tja, eg er ferdig med den delen som stressa meg mest, den kreative tekstproduksjonsdelen. Det var denne delen som tok bort all tankekapasitet frå alt anna. Nå redigerer eg. Og i redigeringa er det godt med små pausar kor eg tenker på andre ting. Derav meir aktiv blogging. Men eg gleder meg til å kunne poste innlegget kor eg fortel at eg kan kallast lektor og litteraturvitar, om ei veke eller to. Det nærmar seg nå.
Og så snart eg har fått sensuren, skal du få både tittel og undertittel, resymé og det du måtte ønske. Eg vil bare vere litt forsiktig fram til då ;)
Då må eg berre få ønske lykke til med 'finpussen' og ja, eg vil gjerne lese (minst) resyme!!
Takk for det!
Denne pussinga er visst meir tidkrevande enn eg hadde trudd, men eg gleder meg til å bli ferdig.
Å definere litterær kvalitet er vel notorisk vanskelig...
Det er vel ikkje mogleg å gi ein endeleg definisjon av litterær kvalitet. Men det er mogleg å gjere rede for dei subjektive premissa ein sjølv bruker og legg til grunn for eigne vurderingar.
Som du kanskje vet jobber jeg på bibliotek, og der ser vi faktisk at de mest populære bøkene som lånes ut ofte følger bestselgerlistene ellers...
Kvaliteten på norske bøker har vi faktisk diskutert på jobben en del den siste tiden. Det virker som det er en gjennomgående enighet i at for tiden er det mange norske bøker som rett og slett ikke holder mål. En kollega nevnte noe slikt som "Det virker som de bare skal skrive om sex og provosere, men at bøkene mangler innhold", og jeg har inntrykk av det samme innimellom.
En annen ting er hvordan bøkene ser ut. Rengjøreren hos oss lider av sterk dysleksi, og sa at til og med hun synes det er så mange norske bøker som ser så kjedelige ut, hun får i hvert fall ikke mer lyst til å lese dem av den grunn.
Generelt sett er det sikkert mer sammensatt enn som så, men spesielt det med kvaliteten på litteraturen tror jeg man skal tenke over...
Ja, eg trur som sagt ikkje at norsk er bra bare fordi det er norsk.
Det ser jo ut som om forlaga satsar veldig på debutantar og nye forfattarspire for tida (sjå 20 under 30, for eksempel). Og dette fører jo kanskje naturleg til akkurat det Arneberg seier: at det kjem mange ubetydelege bøker mellom dei gode.
Det med lay-out er også eit poeng. Det er ofte sekundært for meg, når eg har merka meg forfattarnamn og titlar på førehand, men når eg bare kikkar i bokhandelen har det stor betydning.
Post a Comment